Een uitgebreid bloedonderzoek kan interne onevenwichten of aandoeningen aan het licht brengen die van buitenaf niet zichtbaar zijn, maar wel een grote invloed hebben op hoe het lichaam van je paard voedingsstoffen benut. Hieronder leggen we de belangrijkste bloedparameters uit die je dierenarts onderzoekt en wat elke waarde kan vertellen over de gezondheid en het gewicht van je paard.
Bloedparameters die jouw dierenarts onderzoekt
Volledig bloedbeeld (CBC):
Een laag aantal rode bloedcellen (bloedarmoede) betekent dat er minder zuurstof naar de spieren wordt vervoerd, wat vermoeidheid en een slechte conditie veroorzaakt. Een hoog aantal witte bloedcellen duidt op een infectie of ontsteking, waardoor voedingsstoffen worden onttrokken aan groei en herstel. Chronische ontstekingen kunnen geleidelijk gewichtsverlies veroorzaken, zelfs wanneer de calorie-inname voldoende is.
Totaal eiwit en albumine:
Lage waarden wijzen op een slechte eiwitopname of een chronische aandoening. Dit kan gebeuren wanneer de darmwand beschadigd of ontstoken is en eiwitten en albumine uit de bloedbaan lekken. Paarden met chronische diarree, maagzweren of leverproblemen vertonen vaak lage waarden.
Globuline:
Hoge waarden kunnen wijzen op langdurige ontsteking of infectie. Paarden met hoge globulinewaarden verbruiken vaak meer energie om ziekte te bestrijden en verliezen gewicht, ondanks dat ze goed eten.
Leverenzymen (AST, GGT, SDH):
Verhoogde waarden duiden op leverstress of -beschadiging. Een overbelaste lever kan energie niet goed opslaan of vrijgeven, waardoor je paard mager en futloos wordt.
Nierwaarden (ureum, creatinine):
Hoge waarden wijzen op een verminderde nierfunctie of uitdroging. Chronische nierproblemen veroorzaken verminderde eetlust, spierafbraak en een doffe vacht. Je paard kan meer drinken en urineren, maar toch gewicht verliezen.
Elektrolyten:
Onevenwichtigheden kunnen wijzen op uitdroging of orgaandisfunctie. Een langdurige disbalans vermindert de spijsvertering en de opname van voedingsstoffen. Een tekort aan natrium of chloride kan ervoor zorgen dat een paard vermoeid raakt en minder eetlust heeft.
Glucose en insuline:
Glucose en insuline reguleren het energieniveau en het gebruik van energie. Afwijkende waarden tonen aan dat het lichaam het voer niet goed omzet in bruikbare energie en kunnen wijzen op metabole of endocriene aandoeningen, zoals het Equine Metabool Syndroom (EMS). Metabole aandoeningen kunnen soms gewichtsverlies maskeren doordat ze de vetopslag veranderen.
Adrenocorticotroop hormoon (ACTH):
Het ACTH-gehalte geeft een indicatie van de activiteit van de hypofyse. Hoge waarden kunnen erop wijzen dat je paard PPID (Cushing) heeft. Symptomen zijn onder andere spierverlies langs de bovenlijn, een lange of krullerige vacht, meer drinken en urineren, en trage verharing. Dit komt vaker voor bij oudere paarden, maar niet uitsluitend (Barrelet & Ricketts, 2002; Charyberdiyev & Yoldashov, 2025).
Conclusie
Een bloedonderzoek geeft een dieper inzicht in het lichaam van je paard en helpt je dierenarts verborgen problemen op te sporen die aanhoudend gewichtsverlies of een slechte conditie kunnen verklaren. Of het probleem nu in de lever, nieren, stofwisseling of een onderliggend ontstekingsproces ligt, de resultaten helpen bij het bepalen van de volgende stappen richting herstel. Als de bloedwaarden normaal zijn—of juist een laag eiwitgehalte, leverafwijkingen of tekenen van chronische ontsteking laten zien—kan je dierenarts een gastroscopie aanbevelen om aandoeningen zoals maagzweren of darmaandoeningen te bevestigen.
Zodra de onderliggende oorzaak is vastgesteld, verschuift de focus naar voeding en rantsoenmanagement. In onze gerelateerde blogpost kun je meer lezen over hoe je een te mager paard het beste kunt voeren en hoe je het rantsoen aanpast op basis van de specifieke oorzaak.
